سردردی (Headache) که اصطلاح طبی آن سفالژی Cephalgia است، از شایع ترین شکایات درد موضعی بوده و عبارت از درد در ناحیهٔ سر است. بعضاً درد گردن یا قسمت فوقانی کمر نیز ممکن است به عنوان سردرد تعبیر شود.
اکثریت سردردی ها شامل یکی از این کتیگوری ها میشوند:
۱ – سردردی مایگرن Migraine Headache
۲ – سردردی نوع تنشن Tension-Type Headache
۳ – سردردی کلستر یا خوشه ای Cluster Headache
۴ – سردردی های متفرقه Miscellaneous
در حالی که سردردی ها میتواند در بعضی حالات بسیار شدید باشند اما اکثریت قریب به اتفاق سردردی ها سلیم بوده یعنی تهدید کننده حیات نمیباشند.
امروز در بارهٔ سردری مایگرن و در آینده در بارهٔ انواع دیگر سردردی ها صحبت خواهیم کرد.
مایگرن فوق العاده شایع است که ۳۹ میلیون مرد، زن و کودک در ایالات متحده به آن مبتلا اند.
میگرن بعد از کرم خوردگی دندان و سردردی تنشی، سومین مرض شایع در جهان است که بیش از ۱۲ فیصد نفوس دنیا یا یک میلیارد نفر به آن مصاب میباشند. به عباره دیگر از هر ۷ نفر یک شخص سردردی مایگرن دارد.
گرچه سردردی مایگرن در هر سن و سال دیده شده میتواند اما بیشتر کاهلان را مصاب میسازد.مایگرن نزد خانمها ۲ الی ۳ بار بیشتر نسبت به مردها واقع میشود و اکثراً ۷۵ فیصد مصابین را زنان تشکیل میدهد.
عوامل ممکنهٔ مایگرن
فکر میشود که؛
- ارثیت (Genetic) در بوجود آمدن مایگرن رول داشته باشد، زیرا که در اعضای خانواده ها دیده میشود.
• همچنان عوامل محیطی
• و شیوه یا سبک زندگی نیز رول دارد.
مایگرن چه اعراض دارد؟
مایگرن یک تشوش مغلق عصبی است که بصورت عمومی به ۴ مرحله مختلف تقسیم میشود.
یک حمله تیپیک سردردی مایگرن ۴ مرحله (phase) دارد:
۱- مرحله پرودروم (Prodrome Phase) اعراض مخبرهٔ مرض
۲- مرحله اورا (Aura Phase)
۳- مرحله سردردی (The Headache Phase) که ممکن با دیگر اعراض توأم باشد
۴- مرحله پوست دروم (Postdrome) یا مرحله بعد از سردردی
وقوع اعراض نزد اشخاص میتواند مختلف باشد
پرودروم (Prodrome):
نزد بسیاری اشخاص اعراض ۲۴ – ۴۸ ساعت قبل از وقوع سردردی مایگرن شروع میشود. این اعراض میتواند شامل: فاژه های مکرر، احساس خوشی یا
(Euphoria)، انحطاط روحی (Depression)، تخرشیت، اشتهای شدید به خوردن غذا، قبضیت و شخی گردن باشد.
اورا (Aura):
یک مرحلهٔ گذری است و بعضاً با سکته دماغی و تشوش دید مغالطه میشود. حدود ۲۵ فیصد اشخاص قبل از شروع سردردی اورا دارند.
اعراض اورا میتواند شامل:
روشنی به شکل نقطه های روشن یا چشمک زدن (Flashing lights)
خطوط کج و معوج (Zigzag lines)
تغییرات دید (Changes in vision)
بیحسی یا کرختی و احساس سوزنک زدن در انگشتان دست، لب ها، زبان یا قسمت پائینی روی
شخص میتواند یک و یا چند عرض داشته باشد
اورا میتواند بعضاً حواس دیگر را نیز درگیر سازد مانند:
ضعیفی مؤقتی عضلات
تغییرات گفتار (Changes in speech) که این اعراض میتواند بسیار ترسناک باشند.
اعراض اورا معمولاً ۵ تا ۲۰ دقیقه دوام نموده و نادراً میتواند بیش از ۶۰ دقیقه باشند. بصورت تیپیک با ختم اورا سردردی شروع میشود، مگر نزد بعضی اشخاص میتواند اورا بدون وقوع سردردی دیده شود.
اورای با اعراض عضلی ممکن دوام طولانی تر داشته باشد.
مرحلهٔ سردردی Headache:
درد سردردی مایگرن معمولاً بصورت تدریجی شروع میشود و همینطور ختم حمله مایگرن نیز بصورت تدریجی است. اکثراً سردردی یک طرفه است یعنی یک طرف سر را مصاب میسازد و اما نزد بعضی اشخاص میتواند دو طرفه باشد یا قسمت عقب سر را مصاب سازد.
سردردی تیپیک مایگرن
سردرد در حالت خفیف تا متوسط به طور معمول کُند (dull) و ثابت (steady) است.
در صورتیکه سردردی شدید باشد به شکل سیخ زدن (Throbbing) یا ضربانی (Pulsatile) میباشد.
سردردی مایگرن ممکن با: روشنی شدید، عطسه، زور زدن، حرکت دوامدار، حرکت سریع یا شور دادن آنی سر و یا فعالیت فزیکی تشدید شود. بسیاری اشخاص کوشش میکنند با استراحت در اتاق تاریک و آرام، سردردی را تسکین دهند.
نزد کاهلان سردردی معمولاً چند ساعت طول میکشد، اما میتواند از ۴ ساعت تا ۷۲ ساعت یا سه شبانه روز دوام نماید.
اعراض دیگر:
حملات مایگرن معمولاً همراه با دیگر اعراض میباشد. مانند: دلبدی، استفراغ، حساسیت مقابل بوی، حساسیت مقابل روشنی (Photophobia)، حساسیت مقابل سرو صدا یا غالمغال (Phonophobia). بعضی اشخاص مقابل تماس حساس میشوند (Sensitive to touch) یا حساسیت مقابل تماس که تماس عادی باعث درد میشود (Cutaneous Allogynia).
همچنان ممکن کارهای عادی روزمره مانند شانه کردن موها، تراش کردن ریش، برس کردن دندان ها یا گذاشتن کانتکت لنز نزد شان باعث بوجودآمدن دردسر شود.
بسیار مهم است که سردردی جدی و خطرناک از سردردی مایگرن و دیگر سردردی ها تشخیص تفریقی گردد. اعراض مایگرن تیپیک ممکن بسیار شدید و هشداردهنده باشد مگر در اکثر واقعات با ختم سردردی کدام تاثیرات منفی صحی دایمی بجا نمیگذارد.
مگر تغییرات در شکل یا تیپ معمول سردردی مانند: زیاد شدن تکرر وقوع سردردی، زیادشدن شدت سردردی، یا شروع سردردی متفاوت میتواند علامت خطر (Red Flag) باشد. به این معنی که میتواند علامهٔ هشداردهندهٔ کدام تشوش جدی باشد.
علایم هشداردهنده (Red Flags) شامل:
سردردی که با انتان واقع میشود (تب – لرزه – عرق شبانه – یا درد عضلی)
سردردی های جدید که نزد اشخاص مبتلا به سرطان یا زنان حامله رخ میدهد و یا هم سردردی که نزد کسانیکه بطور غیرمترقبه وزن باخته اند.
اعراض دیگر هشداردهنده:
سردردی با گیچی (Confusion)، ،سردردی با دوبینی یا (Double vision)، سردردی با جرنگس در گوش ها
(Tinnitus یا Ringing in the ears)، سردردی توأم با شخی گردن (Stiff neck) مننجیت، یا سردردی با ضعیفی در یک طرف بدن که ممکن بدلیل خونریزی مغزی باشد.
اگر شخص هر کدام از علایم هشداردهنده فوق را داشته باشد به زودترین فرصت با داکتر معالج در تماس و یا به نزدیکترین اتاق عاجل مراجعه کند.
تحریک کننده های مایگرن یا Migraine triggers
سردردی مایگرن میتواند توسط عوامل متعدد تحریک شود مانند: سترس یا فشار روحی، فعالیت فزیکی، خستگی، بیخوابی، گرسنگی، بوی ها، مواد کیمیاوی و بعضی دواها
لست بعضی مواد تحریک کننده مایگرن:
- بعضی مواد دیگر مانند:
الکهول، ترک کافئین (Caffeine withdrawal)، نایتریت ها و نایترایت ها، تغییرات هورمونی، عادت ماهوار، تخمگذاری یا تبیض
(Ovulation)، گرفتن هورمون مانند پروجسترون، منبهات حسی (Sensory Stimuli)، روشنی شدید، روشنی چشمک زننده (Flickering light)، بوی ها، آواز ها، سروصدا و غالمغال.
نزد خانمها مایگرن میتواند با پائین آمدن نارمل سویه استروجن قبل از شروع عادت ماهوار تحریک شود (مایگرن قاعدگی یا Menstrual Migraine).
اگر شخص فکر میکند که ممکن دوای مشخصی را که میگیرد باعث تحریک مایگرن میشود بهتر است با داکتر معالج در تماس شود تا در صورت امکان با دوای دیگر تعویض گردد.
یادداشت کردن سردردی (Headache Diary)
اشخاصی که سردردی متکرر و شدید دارند یادداشت کردن اوقات سردردی برای یک ماه ممکن کمک کننده باشد.
چیزهایی که یادداشت شود:
سردردی چطور شروع میشود؟
سردردی چقدر دوام می کند؟
موقعیت سردردی؟
شدت سردردی؟
قبل از بوجود آمدن سردردی چه کاری کردید؟
قبل از سردردی چه چیزی خوردید؟
آیا سردردی با گرفتن دوا تسکین شد؟
این یادداشت در پیدا کردن عوامل محرکه سردردی و اینکه چه چیز سردردی را تسکین میدهد کمک خواهد کرد.
خُمار مایگرینی (Postdrome):
آخرین مرحلهٔ مایگرن است که میتواند از چند ساعت الی ۲۴ – ۴۸ پس از رفع سردردی باقی بماند. پُست دروم نزد همه واقع نمیشود ولی میتواند نزد ۸۰ فیصد مریضان واقع شود. اعراض معمول این مرحله شامل: خستگی، دلبدی، حساسیت مقابل روشنی، گیجی، درد بدن و مشکلات در تمرکز فکری باشد.
تداوی مایگرن:
نظر به شدت و تکرر مایگرن دو نوع تداوی وجود دارد:
۱ – تداوی حاد(Acute Treatment) یا(Abortive Tx)یا در نطفه خنثی کردن سردردی
۲ – تداوی وقایوی (Preventive Treatment)
تداوی مربوط است به:
تکرر (frequency) سردردی، شدت (Sevirity) سردردی و اعراض سردردی
بسیاری اشخاصی که نزد شان مایگرن دوامدار وجود دارد ممکن به هردو تداوی یعنی تداوی حاد و تداوی وقایوی ضرورت داشته باشند.
تداوی حاد Abortive Treatment:
یعنی تداوی ای که غرض تسکین آنی سردردی (خنثی کردن سردردی در نطفه) هنگام وقوع آن گرفته میشود.
تداوی وقایوی Preventive Treatment:
تداوی که به شکل منظم و معمولاً روزانه گرفته میشود تا از وقوع حملات مایگرن در آینده جلوگیری نماید.
درمان کامل سردردی مایگرن میتواند سخت و مشکل باشد.تداوی ممکن زمانی بیشتر مؤثر باشد که به مجرد احساس آمدن سردردی دوا بدون معطلی گرفته شود.
اشخاصی که سردردی با اورا (Aura) دارند یک علامه هشداردهندهٔ خوب است که به مجرد احساس آن باید دوای مایگرن گرفته شود
اورا ممکن است روشنی مثل چشمک زدن ، دیدن نور شدید، تاریک شدن دید، احساس یک بوی ، بی حسی ، ضعف یا مشکل در صحبت کردن باشد.
دواها تداوی مایگرن:
- تسکین کننده های درد Pain Relievers
حملات مایگرن خفیف ممکن به دواهای ضد درد که بعضی آنها بدون نسخهٔ داکتر در دسترس اند جواب دهد مثل دواهای
Over the counter یا OTC.
این دواها شامل:
اسپرین Asprin
استامینوفن Acetaminophen یا تایلنول یا پاراسیتامول
دواهای غیرستیروئیدی ضدالتهاب یا
Non-steroidall Anti-inflammatory Drugs یا SAIDs: مانند:
ایبوپروفن یا Advil – Motrin
نپراکسن یا Aleve یا Naprosyn
یکی از NSAIDs بنام Indomethacin یا Indocin یا Tivorbex است که میتواند از طریق شیاف مقعدی نزد آنانی که دلبدی و استفراغ دارند و یا دوا را از طریق دهن گرفته نمیتواننداستفاده شود.
بعضی از این دواهای تسکین کننده به شکل ترکیب با کافئین (Caffeine) نیز موجود اند که مؤثریت دوا را بیشتر میسازد.مثلاً اگزیدرن (Excedrin) که حاوی استامینوفن – اسپرن – کافئین است.
مُسَکِن ها (Pain Relievers) معمولاً برای مایگرن خفیف و متوسط تجویز میشوند.
اما این دواها نباید بیش از حد و بصورت مداوم گرفته شود زیرا گرفتن زیاد و دوامدار دوا میتواند باعث سردردی ناشی از گرفتن دوا یا Medication-Over use headache یا Rebound headache یا Chronic daily headaches شود.
اگر سردردی با گرفتن یک دوا تسکین شده میتوان در آینده هم از آن دوا استفاده کرد، ولی بشرطی که بیشتر از ۱ – ۲ بار در هفته گرفته نشود. اشخاصی که تاریخچهٔ التهاب معده
(Gastritis)، زخم های معده یا قرحه معدی معایی، امراض گرده، تشوش خونریزی یا Bleeding دارند بایداز گرفتن اسپرین و دیگر مستحضرات NSAIDs خودداری نمایند.
ترپتان ها Triptans
اگر مایگرن مقابل مسکنات جواب نداده و سردردی بهتر نشود داکتر معالج دواهای مشخص مایگرن یا Migraine-specific را تجویز می نمایند. این دواها میکانیزمی را که مایگرن توسط آن بوجود میآید هدف قرار داده و آنرا برهم میزند.
این دواها شامل گروپی از دواهایی اند که بنام ترپتان ها یا Triptans یادمیشوند. مثال های آن:
سیوماترپتان Sumatriptan یا Imitrex، Almotriptan Axert، Eletriptan Relpax، Frovatriptan Frova، Naratriptan Amerge، Rizatriptan Maxalt، Sumatriptan/naproxen sodium Treximet، Zolmitriptan Zomig
ترپتان های فمی (Oral): سیوماترپتان و زولماترپتان به شکل سپری انفی یا بینی نیز موجود است، و سیوماترپتان به شکل زرقی هم موجود است.
استفاده ترپتن ها معمولاً به ۹ روز یا کمتر در یک ماه محدود است تا از سردردی ناشی از استفادهٔ بیش از حد دوا یا Medication overuse headache جلوگیری بعمل آید.
اشخاصی که نباید از ترپتن ها استفاده کنند:
خانم های حامله، اشخاصی که مایگرن نیمه فلج یا Hemiplegic Migraine دارند (یک تشوش نادر – سردردی با ضعیفی عضلات یک طرف بدن)، مایگرن بزیلیر (Basilar Migraine) که یک شکل نادر مایگرن است، فشار خون کنترول ناشده، اشخاصی که تاریخچه امراض مشخص قلبی دارند،اشخاصی که تاریخچه سکته دماغی (Stroke) دارند.
اعراض معمول سیموترپتن زرقی:
درد ناحیهٔ زرقی، گنگسیت، احساس گرمی، سوزنک زدن در دستها و پاها که اکثراً متعاقب زرق دوا دیده میشود و در طول نیم ساعت از بین میروند.این دواها نزد اکثریت مریضان مصؤن هستند سیموترپتن انشاق انفی (Nasal Spray) نسبت به تابلیت تاثیر سریعتر داشته و نسبت به شکل زرقی عوارض جانبی کمتر دارد. عارضه جانبی معمول آن ذایقهٔ ناخوشآیند است.
دواهای ضد دلبدی Anti-nausea meds
برای اشخاصی که مایگرن با دلبدی و استفراغ دارند میتوان دوا زرقی وریدی یا عضلی داد.
این دواها در کلنیک یا شفاخانه داده میشوند:
- میتوکلوپراماید (Metoclopramide)، کلورپرومزین (Chlorpromazine)، پروکلورپرومزین (Prochlorpromazine) دواهای فمی ضددلبدی همزمان با دواهای فمی مایگرن داده میشوند.
دواهای گروپ Ditan:
لسمیدیتان (Lasmiditan Reyvow)
لاسمیدیتان، اولین دوای این گروپ است که برای استفاده تأیید شده است. ، یک دوای غیراپوئید/غیر مخدر است که به دوزهای۵۰ میلیگرم، ۱۰۰ میلی گرام و ۲۰۰ میلی گرام تجویز میشود.
گروپ نهی کننده های (CGRP) یا
Calcitonin Gene-Related Peptide antagonists:
گروپ جدیدی از دواهای مایگرن است که نزد مریضانی که سردردی مکرر، وقفوی و یا مزمن دارند، استفاده میشود. اولین دسته دواهایی که غرض تداوی هدفمند برای وقایه و پیشگیری مایگرن تولید شده است. این دواها انتقال درد را بلاک می کند.
ارگات Ergots:
دواهای مخصوص تداوی مایگرن است.
دایهایدروارگات امین Dihydroergotamine: این دوا بشکل انشاق انفی (Nasal Spray) برای مایگرن خفیف و متوسط و بشکل داخل وریدی برای مایگرن شدید استفاده میشود.
ارگات امین Ergotamine:
این دوا کمتر استفاده شده و به شکل تابلیت فمی و رکتال موجود است. بعضاً در سردردی های مایگرن که بیشتر از ۴۸ ساعت دوام میکند تجویز میگردد.ارگات امین معمولاً بشکل ترکیبی با کافئین استفاده میشود.
دکسامیتازون Dexamethasone:
یک گلوکوکورتیکوئید (ستیروئید) است و زمانی که با دیگر دواهای ضدمایگرن حاد استفاده شود خطر (Recurrence) عود یا برگشت سردردی را کم میسازد. این دوا به شکل زرق داخل وریدی در شفاخانه یا کلنیک استفاده میشود.
نیورومادیولیشن Neuromodulation:
آله هایی اند که با استفاده از امواج مقناطیسی و امواج برقی مغز و سیستم عصبی را تنبیهه میکنند.
این دوا ها نزد مریضانی استفاده میشود که:
که نمیخواهند دواهای ضدمایگرن را بگیرند.
دوای ضدمایگرن را گرفته نمیتوانند.
سردردی مقابل دواها جواب نمیدهد.
چندین نوع این آله موجود است که به نسخه ضرورت دارد. بعضی آنها در خانه و بعضی آنها در شفاخانه استعمال میشوند.
تداوی وقایوی Preventive Treatment
تداوی وقایوی غرض کم ساختن حملات مایگرن نزد اشخاصی که حملات متکرر، دوامدار و بسیار شدید دارند، استفاده میشود. مدت زیادی را در برمیگیرد تا تاثیرات کامل دوا آشکار شود. از دوز پائین شروع و آهسته آهسته مقدار دوا بلند برده میشود.
تغییرات در سبک زندگی Lifestyle changes:
حفظ الصحه خواب Sleep hygiene، عدم استفاده از کافئین، عدم استفاده از الکهول، دوری از سگرت و مستحضرات تنباکو، نگاه نکردن به صفحهٔ تلفون و آلات مشابه قبل از خواب، گرفتن غذای صحی و خوردن غذا روزانه به وقت معین، پروگرام منظم سپورت روزانه.
دواهای بلاک کنندهٔ بیتا Beta Blockers:
این دوا اصلاً برای تداوی فشار بلند خون بکار میروند: میتوپرولول Metoprolol، پروپرانولول Propranolo، تیمولول Timolol.
عوارض جانبی ممکنه:
دپریشن یا انحطاط روحی، ناتوانی جنسی نزد مردها (Impotence)
دواهای ضددپریشن Antidepressant Meds:
ترای سایکلیک های انتی دپرسنت Tricyclic Antidepressants برای وقایه مایگرن توصیه میشود مانند:
امیترپتلین(Amitriptyline) یا (Elavil، نورترپتلین Nortriptyline و دوکسی پن Doxepin. از این گروپ دوایی مفاد Amitriptyline در وقایه مایگرن ثابت شده است در حالیکه در بارهٔ دو دوای دیگر معلومات کمتر در دست است.
عوارض جانبی معمول گروپ انتی دپرسانت ترایسایکلیک:
خواب آلودگی (به همین دلیل توصیه میشود این دواها در وقت خواب گرفته شود)، خشکی دهن، قبضیت، تپش قلب
(Palpitations)، گرفتن وزن، مغشوش شدن رویت، گیچی (confusion) مخصوصاً نزد اشخاص مسن دیده شده میتواند.
دواهای ضد اختلاج یا ضدصرعه یا سیژر:
والپروئیت ( Valproate Divalproex) و توپیرومیت
(Topiramate Topamax) دو دوای ضدصرعه که در وقایه مایگرن رول دارد.
اعراض جانبی ولپروئیت:
گرفتن وزن، از دست دادن موی و اعراض جانبی توپیرومیت:
خستگی، دلبدی، تغییر ذایقه، کم اشتهایی، اسهال، باختن وزن و عوارض جانبی جدی مانند مشکل در فکر کردن و تمرکز فکری.
هر دو دوای فوق نزد خانم های حامله مضاد استطباب است زیرا باعث نواقص میشود.
گروپ نهی کننده های (CGRP)
Calcitonin Gene-Related Peptide antagonists
گروپ جدیدی از دواهای مایگرن است که نزد مریضانی که سردردی مکرر، وقفوی و یا مزمن دارند، استفاده میشود.
اولین دسته دواهایی که غرض تداوی هدفمند برای وقایه و پیشگیری مایگرن تولید شده است و این دواها انتقال درد را بلاک می کند.
این دواها نزد اشخاصی استفاده میگردد که با استعمال وقایوی بیتابلاکرها، انتی دپرسانت ها، دواهای ضدصرعه جواب نگویند.
ارینومت Erenumab، فریمن زومب Fremanezumab و گل کانزومب Galcanezumab، تمام این دواها بشکل زرقی میباشند.
کلسیم چینل بلاکرز Calcium channel blockers:
اصلاً دوای ضد فشار بلند خون است و در وقایه مایگرن بطور وسیع استعمال میشود. مانند: ویراپمل Verapamil و نایفدیفین extended releas Nifedipine
ویراپمل معمولاً به حیث انتخاب اول وقایوی مایگرن استفاده میشود زیرا اعراض جانبی کمتر دارد. موثریت بلاک کننده های چینل کلسیم ممکن با گذشت زمان کمتر شود که با بلندبردن دوز یا تغییر با دوای دیگر این گروپ بهتر خواهد شد.
بوتاکس Botox:
بوتولینیوم تاکسین (Botulium Toxin A): ماده سمی است که توسط یک باکتری ساخته میشود و باعث فلج گذری عضلات میشود. شواهدی در دست است که بوتاکس ممکن نزد اشخاصی که مایکرن مزمن (اعراض بیشتر از ۱۵ روز در ماه ) دارند مفید باشد.
بوتاکس زمانی استفاده میشود که دیگر دواها استعمال شده ولی موثر نبوده باشند.
بوتاکس در تداوی حاد موثر نیست و بوتاکس نزد اشخاصی که تکرر حملات نزد شان کم است منحیث دوا وقایوی استفاده نمیشود.
مایگرین قاعدگی یا
Menstrual Migraines:
میگرن زمان عادت ماهوار یا مایگرن قاعدگی میگرنی است که نزدیک شروع عادت ماهوار نزد زنان اتفاق می افتد (معمولاً دو روز قبل از شروع عادت ماهوار و سه روز بعد از ختم عادت ماهوار). فکر میشود که این نوع مایگرن به دلیل کاهش طبیعی سویهٔ استروجن که قبل از شروع عادت ماهوار اتفاق می افتد، تحریک می شود. منسترل مایگرنز یا سردردی مایگرن عادت ماهوار نسبت به دیگر انواع مایگرن دوام طولانی تر داشته و شدیدتر و مقابل تداوی معندتر است. زنان مبتلا به میگرن قاعدگی ممکن است در دیگر اوقات یعنی خارج از عادت ماهوار نیز دچار مایگرن شوند. در اغلب موارد، مایگرن زمان عادت ماهوار دارای اورا نمیباشد، حتی اگر زن در سایر مواقع زن مایگرن توام با اورا داشته باشد.
تداوی مایگرن زمان عادت ماهوار:
تداوی ابتدایی میاگرن حاد زمان عادت ماهوار مثل تداوی مایگرنی است که در حالات غیر عادت ماهوار واقع میشود. تداوی های وقایوی برای میگرن زمان عادت ماهوار میتواند غیر اختصاصی باشد (یعنی تداوی که منبهات یا تحریک کننده های هورمونی مایگرن را هدف قرار نمیدهد.) و یا تداوی خاص باشد یعنی تداوی مبتنی بر هورمون ها.
با تدابیر غیر اختصاصی، مؤفقیت تداوی مربوط است به توانایی پیش بینی قابل اعتماد عادت ماهوار. لذا زنان با عادت ماهوار نامنظم کاندید خوبی برای این نوع تداوی نیستند.موجودیت حالاتی، مثل عادت ماهوار نامنظم، آندومتریوزس (حالتی که نسجی که طبقه داخلی رحم را پوش می کند در قسمت های خارج از رحم یعنی حوصله و بطن موجود باشد) و نیازهای کنترول حمل ممکن است در انتخاب روش تداوی وقایوی رول داشته باشد. تداوی وقایوی مایگرین ممکن برای آن عده زنانی که مایگرن قاعدگی قابل پیشبینی دارند مفید و مؤثر باشد.
انتخاب های این تداوی شامل:
استفاده از دوا های ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن (بروفن/موترن) و یا ناپروکسن یا نپورسن است و یا دواهای گروپ ترپتان ها مانند فرواتریپتان Frovatriptan، سوماتریپتان یا ناراتریپتان
